.svg)
Vanochtend werd ik wakker en luisterde ik zoals elke dag naar mijn morning mantra’s. Terwijl ik ze deed, voelde ik dat er iets op mijn maag lag, dus na mijn mantra’s pakte ik de basisrelease van de Sedona Methode erbij.
Ik ging naar het gevoel in mijn maag/hartstreek om dat gevoel eens te onderzoeken. Hoe groot of klein was het? Lag het stil of bewoog het? Kortom, ik onderzocht de omvang en zwaarte van het gevoel. Als ik het moet uitbeelden was het een kei ter grootte van mijn vuist. Compact en keihard.
Na dat onderzoek op het gevoel, liet ik mijn gedachten over die kei toe. Luisterde ik naar wat volgens mijn mind de oorzaak was van dat gevoel. Dat bleek te maken te hebben met de gebeurtenissen van de afgelopen week…
Loslaten met Huachuma
Vorig weekend onderging ik een medicinale plantceremonie met de Huachuma cactus (ook wel bekend als de San Pedro cactus). Mijn intentie was om mijn ware potentieel te ervaren én om de blokkades die daarop liggen los te laten, of ze in ieder geval helder te krijgen. De hele ceremonie lang (het duurde van zaterdag op zondag) was ik dood- en doodziek. Ik was kotsmisselijk en heb heel veel overgegeven. Dat waar ik bang voor was geweest van te voren gebeurde, maar dan in het kwadraat (hallo Wet van Aantrekking ;-). Ik spuugde letterlijk al het gal, al het ‘negatieve’ dat in mij zat eruit.
Basisgevoel van vertrouwen, liefde en plezier
Het resultaat van deze heftige ‘reis’ was dat ik mij de dagen na de ceremonie helemaal opgeschoond voelde! Zowel fysiek als mentaal. En dat culmineerde in een euforisch gevoel op woensdag. Het was een kraakheldere, koude, zonnige dag en ik fietste door Bloemendaal en Haarlem. Ik voelde het bruisen en borrelen van binnen en ik moest de hele tijd lachen. Ik kan me niet herinneren dat ik me ooit zo levend, stralend, blij en energiek heb gevoeld. Oké vooruit, misschien komt verliefdheid een beetje in de buurt, maar dat is niet hetzelfde gevoel. Verliefdheid is een afhankelijk gevoel. Afhankelijk van een persoon en een situatie. Dit gevoel stond op zichzelf en kwam echt van binnenuit. Alsof er een bron in mij open was gegaan en ik vol zat met spa rood. Echt heerlijk! Dat gevoel zwakte wel iets af na die dag maar ik bleef me schoon en prettig voelen. Sterk, vol vertrouwen. Niet in iets in het bijzonder, maar gewoon een basisgevoel van vertrouwen, liefde, plezier en energie.
Onzekerheid loslaten
En toen was het kerstavond. Ik zat met de kinderen, mijn moeder en mijn vriend aan tafel. Het was gezellig. De lichtjes in de kerstboom stonden aan, kaarsen overal en kerstmuziek op (ik hou ervan). We waren aan het kletsen en opeens vielen de lichtjes van de kerstboom uit. Niet leuk, want ik hou van al die lichtjes in huis. Bovendien zouden we de avond van eerste kerstdag alle cadeautjes die eronder lagen uitpakken, dus het zou bijzonder teleurstellend zijn als de boom dan in het donker gehuld zou zijn. Vroeger lag het meestal aan één lampje dat kapot was gegaan en zodra je die had opgespoord en vervangen dan deed alles het weer. Tegen beter weten in (want tegenwoordig werken de lampjes onafhankelijk van elkaar) ging ik op zoek naar de boosdoener. Al zoekende hing ik kennelijk met mijn haar boven een kaarsje want opeens hoorde ik het geluid van haar dat in de fik ging. Razendsnel gaat dat en in paniek gaf ik een gil en sloeg wild met mijn handen in mijn haar. Mijn vriend en moeder kwamen aangesneld en de schade bleef gelukkig beperkt tot een flinke pluk, maar ik heb dik en veel haar dus je zag er niks van. De schrik daarentegen zat in mijn hele lijf en mijn benen leken wel spaghettislierten. Terwijl ik in de badkamer de schade opnam hoorden we een schorre piep. Dat bleek na een tijdje zoeken de koolmonoxidemelder te zijn. Tijdens de zoektocht en consternatie die ontstond kreeg ik de punt van een kastje in mijn slaap en struikelde ik over een losse plint waardoor ik nog onzekerder op mijn benen ging staan. Van binnen voelde ik de onzekerheid toeslaan. O jee, wat betekent dit allemaal!? Wil het universum me iets duidelijk maken? Wat dan?? Mijn vriend sprak geruststellende woorden en maakte er een grapje van in een poging de lichtheid in mijn gemoed terug te brengen. Dat lukte redelijk…
Gevoelens loslaten in plaats van ze wegstoppen
Hoe schijn bedriegt, want wat ik werkelijk deed was het gevoel wegstoppen door het weg te redeneren. Ik had er geen zin in en tijd voor. Daarom voelde ik vanochtend toen ik bewust stilstond bij hoe ik me voelde, dat er iets in mijn maag zat. Ik voelde dat die kei op dezelfde plek zat als degene die ik er tijdens de ceremonie keer op keer uitgespuugd had. Het gevoel was een mengeling van teleurstelling in mezelf omdat ik dat lichte gevoel kwijt was, verdriet omdat een oude gedachte weer de kop op stak: kennelijk ben ik toch niet gemaakt om zo blij en licht door het leven te gaan, én angst omdat ik de verwachting heb dat ik dat gevoel nooit meer zal ervaren en de narigheid zo groot wordt dat het me weer omver gooit en ik apathisch op de grond blijf liggen. Hét gevoel waar ik juist zo graag vanaf wil. Al deze afzonderlijke stukjes maken dat gevoel heel groot en omdat ik het niet wil voelen, probeer ik het weg te drukken. Ik probeer het op zijn minst klein te houden door redenen te bedenken waarom het gevoel geen bestaansrecht heeft. Maar daarmee zeg ik eigenlijk: jij mag er niet zijn, ga weg, val me niet lastig! Weinig liefdevol en er spreekt weinig begrip uit voor die gevoelens. Bovendien houd ik het dus juist vast doordat ik ermee in discussie ga. De kunst is om die gevoelens daadwerkelijk aan te kijken, vol in het gezicht, ze de ruimte en aandacht te geven vanuit het bewustzijn dat je werkelijk bent, zonder er op te reageren (er van af willen). Je hoeft ze alleen maar op te merken als ware het personages op het toneel waar jij als toeschouwer naar zit te kijken zonder in het spel mee te gaan. Je zult merken dat die gevoelens dan veel sneller oplossen.
Als je niet weet wat jou bestuurt, kun je het ook niet loslaten
Wat mij na deze loslaat oefening wederom duidelijk werd, is hoe belangrijk het is om je gevoelens de ruimte te geven. Om ze even bewust te onderzoeken, zodat je weet waar je eigenlijk last van hebt. Want als je niet weet wat jou bestuurt, kun je het ook niet loslaten.
Tijdens de loslaat oefening werd ik me niet alleen bewust van de gevoelens en gedachten, maar ook van het patroon dat weer in werking was getreden door een paar kleine ‘ongelukjes’ of tegenslagen. Ik zoek daar teveel achter en maak het groter dan het is en dat gevoel en patroon probeer ik dan weer te negeren, waardoor ik het allemaal juist vasthoud. Gebeurtenissen als dit zijn dus eigenlijk uitnodigingen en kansen om patronen op te sporen en los te laten. Wat daar voor nodig is, is de wil om heel eerlijk naar jezelf te kijken en je eigen gedragingen, gevoelens en gedachten bewust te maken door de loslaat oefeningen te doen van de Sedona Methode. Als je er eenmaal zo naar kunt kijken, wordt het leven veel speelser. We hebben geen controle over alles wat ons overkomt. Waar we wel controle over hebben, is over hoe we omgaan met de dingen die gebeuren.
Het mooie was, dat ik na deze loslaat oefening weer uit kwam bij dat mooie grote fijne gevoel. Bij dat gevoel dat eigenlijk altijd in ons aanwezig is en is wie we in essentie werkelijk zijn.
Wil jij dat ook leren? Download dan hier mijn brochure of meld je direct aan voor een gratis kennismakingsgesprek.