.svg)
Vorige week werd ik - net als zo’n beetje de rest van Nederland - geveld door griep verschijnselen. Op dag één lag ik voor pampus in bed en kon niks anders dan slapen, voor zover dat ging. Om het uur ongeveer, werd ik namelijk wakker omdat ik ergens pijn had. Voornamelijk mijn gevoelige rug zorgde ervoor dat ik niet lekker kon liggen. Dat ik überhaupt af en toe sliep, kwam naar mijn idee omdat ik mezelf steeds uitnodigde en uitdaagde om met mijn aandacht naar de pijn in mijn hele rug te gaan. Die verhinderde me namelijk om echt weg te zakken. Elke keer dat ik er met mijn volle aandacht bij kon blijven en door de pijn, of laat ik zeggen het vervelende gevoel heen zakte werd het minder en viel ik in slaap.
Je mind vindt altijd bewijs voor dat wat hij jou wijs maakt
In de middag checkte ik even mijn app en las een berichtje van mijn ex omdat we moesten afstemmen over de kinderen. Hij zelf lag een paar dagen voor op mij met dezelfde klachten. In het bericht zei hij onder andere dat ‘de klachten over gingen in veel meer keelpijn en vastzittend slijm wat nauwelijks uit te hoesten is waardoor je het benauwd kunt krijgen’. Niet iets wat ik wilde lezen op dat moment, want ik voelde dat ik ervan schrok. Mijn mind ging onmiddellijk op zoek naar bewijs en vond die in iets waarmee ik die ochtend al wakker was geworden. Namelijk het opeens voelen van slijm/vocht in mijn longen wat ik op wilde hoesten. Wat ook gewoon lukte, maar ik kon me er wel wat bij voorstellen als dat niet zou lukken. Er werd door hem een scenario geschetst - met de beste bedoelingen, zo bleek later toen ik hem ernaar vroeg - wat eventueel kon gebeuren, waar ik zelf niet aan had gedacht, maar nu dus wel als een mogelijkheid zag.
Onzekerheid loslaten
Ik voelde een onzekerheid mijn hoofd insluipen, die er direct voor zorgde dat ik me onzeker en onveilig voelde in mijn eigen lichaam. Mijn mind ging ermee aan de haal. Totdat ik die, vrij snel, weer tot de orde riep. Ik herinnerde mezelf eraan dat mijn lichaam al voor hetere vuren had gestaan en die helemaal zelf had opgelost. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, twee geslaagde bevallingen waarvan één een stuitbevalling was - maar die ik desondanks op natuurlijk wijze en zonder ‘gereedschap’ op eigen kracht heb volbracht, waarbij ik beviel van mijn prachtige, lieve zoon. Of die keer dat ik opeens vol liep met vocht waardoor ik in een paar dagen tijd 6 kilo zwaarder en opgeblazen was. Ik werd met spoed opgenomen in het ziekenhuis en ben negen dagen lang van top tot teen onderzocht, zonder dat er een duidelijke oorzaak werd gevonden, terwijl intussen mijn eigen lichaam ervoor zorgde dat ik weer beter werd.
En maart 2020 toen ik als een van de eersten corona had en er vlak daarvoor uit bezorgdheid nog werd gezegd dat ik het maar beter niet kon krijgen met mijn longen (heb een tijd last gehad van vage klachten waardoor ik ter controle een aantal jaar bij een longarts liep, maar die nooit iets heeft gevonden) en ik ook toen, ziek in bed met dezelfde klachten als nu, mezelf herinnerde aan de eerdere successen van mijn lichaam. Dus ook dit keer sloot ik een pact met mijn lijf. Of liever gezegd, ik herbestigde mijn pact met dat wonderbaarlijke, magische, mega-ingenieus en intelligent voertuig dat mijn lichaam is. Ik zei, we werken samen, jij en ik. Ik doe mijn deel door - zonder twijfel - in jouw kracht en intelligentie te geloven en jij doet waar jij goed in bent. En ik voelde weer die bekende klik. Vanaf dat moment voelde ik me weer thuis en veilig in mijn eigen lijf.
De volgende dag was de koorts weg, net als de pijn in mijn lichaam. Wel had ik nog enorm pijnlijke steken in mijn hoofd die er mede voor zorgde dat ik mij nog slap voelde, maar ik kon tenminste weer lezen, bellen en voor even uit bed komen. Die dag had ik mijn broertje aan de lijn en die had het over terugvallen die hij en zijn vrouw hadden gehad: weer even beter en dan weer slechter. Ik zei dat ik dat niet verwachtte, omdat het zo niet voelde bij mij en dat het ook niet altijd zo hoeft te gaan. En inderdaad elke dag voelde ik me weer beter dan de dag ervoor en na vijf dagen was ik weer thuis aan het werk.
Wat ik wil zeggen met dit stuk, is dat ik geloof dat het enorm belangrijk is om in de kracht van je eigen lichaam te geloven. Werkelijk te geloven. Het te weten. Dat begint met woorden. De juiste woorden gebruiken, woorden met een positieve klank en betekenis. Met luisteren naar je lichaam, want als je goed luistert laat het je weten wat het nodig heeft. Met goede ervaringen erbij halen uit je herinnering om ook daadwerkelijk te voelen hoe het voelt om vertrouwen te hebben in je lichaam. Ook al lijken die goede ervaringen misschien veel onbeduidender of minder in aantal dan je ‘nare’ ervaringen. Kortom, zorg dat je het voelt, zodat ook jij die klik kunt gaan ervaren met je lijf waardoor je weet dat je erop kunt vertrouwen. Alles wat ervoor heeft gezorgd dat je dat niet voelt, kun je loslaten. Dat geloof ik ook.
Wil jij ook leren loslaten? Download dan hier mijn brochure of meld je direct aan voor een kennismakingsgesprek.
Disclaimer: ik wil met dit stuk niet zeggen dat dit het enige is wat je nodig hebt om beter te worden of ziekten te overwinnen, alleen dat het een positief effect kan hebben. Ook beweer ik niet dat reguliere (medische) zorg achterwege gelaten kan worden als je loslaten eenmaal onder de knie hebt en/of wanneer je volledig op je eigen lichaam vertrouwt.