Onvoorwaardelijk loslaten

Onvoorwaardelijk loslaten simpelweg omdat je je dan gewoon beter voelt, vinden mensen lastig merk ik. Vaak willen we alleen iets loslaten als er dan maar wel wat in de omstandigheden verandert die jou dat nare gevoel of die beperkende gedachtes geven. Alleen zo werkt loslaten niet. Als je op basis daarvan loslaat, houdt je het juist vast omdat je weerstand hebt op dat wat is.

Het lieve hondje op de foto is Tashi. Hij is 12,5 en aan het eind van zijn leven. Ik pas deze week op hem zoals ik dat al vier jaar doe als zijn baasjes op vakantie zijn. Hij woont op een paradijselijk plekje in het oosten van het land en ik prijs mezelf altijd zeer gelukkig dat ik hier mag zijn. En ik hou van Tashi. We geven hem alle liefde en aandacht die we in ons hebben en hij geniet ervan. Hij krijgt pijnstillers om het hem nog zo aangenaam mogelijk te maken, toch merk je aan alles dat hij op is.

Dus vanochtend voelde ik dat deze situatie onder mijn huid was gaan zitten. Het voelde als dat ik geen zin meer had in de leuke dingen deze week. Daarom deed ik mijn loslaatoefening met de ballon. En ik besloot om dit beperkende gevoel los te laten, ondanks dat ik met het loslaten van dit gevoel de situatie niet kan veranderen voor die lieve Tashi. Ja, zijn op zijn is er ook nu nog steeds, en ja ik zal maandag voor de laatste keer afscheid van hem nemen. En ja daar mag ik nog steeds verdrietig om zijn. Maar het beperkt me niet om ondertussen te genieten van mijn tijd hier met hem. Het ligt niet meer als een schaduw over mijn verblijf hier, meer als een warme gloed. Een gloed van liefde en waardering voor het mooie lieve wezen dat hij is en de tijd die we met hem hebben gehad en nu nog steeds hebben.

Dat noem ik loslaten zonder voorwaarden.

‍